ekolog krajobrazu i geograf reprezentujący nurt geografii kompleksowej, kontynuujący tradycję zintegrowanego podejścia do badań krajobrazu rozwijaną od dziesięcioleci w poznańskim ośrodku naukowym. Ukończył studia geograficzne w specjalności geoinformacja oraz gospodarkę przestrzenną w specjalności planowanie przestrzenne na Wydziale Nauk Geograficznych i Geologicznych Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, gdzie w 2020 roku obronił doktorat w dyscyplinie nauk o Ziemi i środowisku. Od 2021 roku pracuje jako adiunkt w Zakładzie Ekologii Krajobrazu, prowadząc działalność naukową i dydaktyczną. W badaniach łączy perspektywę geografii fizycznej i społeczno-ekonomicznej, poszukując zależności między procesami przyrodniczymi a działalnością człowieka. Interesuje się strukturą i przemianami krajobrazów Polski, zwłaszcza obszarów młodoglacjalnych, jeziornych i górskich. Analizuje wpływ antropopresji i zmian klimatu na krajobrazy o dużej georóżnorodności, szczególnie wiejskie, w których zanika tradycyjne użytkowanie ziemi – niegdyś sprzyjające utrzymaniu różnorodności biologicznej. W pracy badawczej łączy klasyczne rozpoznanie terenowe z analizą danych przestrzennych i teledetekcyjnych, takich jak zobrazowania satelitarne, dane LiDAR, zdjęcia lotnicze i fotografie z dronów. Wykorzystując systemy informacji geograficznej (GIS), analizuje zmiany pokrycia i użytkowania terenu (LULC) oraz modeluje strukturę i funkcjonowanie krajobrazów, łącząc precyzję obserwacji terenowych z potencjałem nowoczesnych technologii geoinformacyjnych. W swoich publikacjach podejmuje zagadnienia oceny, klasyfikacji i ochrony krajobrazów oraz wykorzystania technologii geoinformacyjnych w badaniach środowiska i planowaniu przestrzennym. W pracy dydaktycznej i popularyzatorskiej podkreśla znaczenie krajobrazu jako wspólnego dziedzictwa przyrodniczego i kulturowego.