Wyspy św. Tomasza i Książęca, a właściwie Demokratyczna Republika Wysp Świętego Tomasza i Książęcej, to jedno z najmniejszych państw Afryki znane z produkcji doskonałego ziarna kakaowego. Pozostające jeszcze poza zasięgiem masowej turystyki wulkaniczne wyspy stanowią miejsce gdzie można obserwować endemiczne gatunki tropikalnych ptaków i roślin.

Szlak na najwyższy szczyt wysp Pico de São Tomé (2 024 m n.p.m.) prowadzi w górnej części przez naturalny, górski, zawsze zielony las równikowy w Parku Narodowym Obo. Możliwości rozwoju mieszkańcy wysp upatrują w zrównoważonej sprawiedliwej turystyce, w tym też geoturystyce. Symbolami tego kraju są bowiem położona na równiku wyspa Ilhéu das Rolas, fonolitowy nek wulkaniczny Pico Cão Grande (663 m n.p.m.), krater wulkaniczny Lagoa Amélia, ale także calulu – jednogarnkowa potrawa na bazie ryb lub mięsa.

Jednak lasy, nawet te w których uprawia się kakaowce i kawowce, zaczynają ustępować monokulturze palmy olejowej. Prowadzi to do niszczenia siedlisk, osłabia bioróżnorodność i zakłóca równowagę w środowisku przyrodniczym. Zachodzące zmiany mogą szybko zagrozić najcenniejszym elementom georóżnorodności i bioróżnorodności tych małych wysp w Zatoce Gwinejskiej.