dr Dariusz Lorek

Dawne mapy stanowią cenne źródło informacji o historycznej przestrzeni, jej strukturze, zachodzących relacjach przestrzennych, a także pozwalają prześledzić postęp w kwestii sposobów kodowania otaczającego świata na arkuszu papieru. Na tle innych źródeł informacji o dawnym środowisku takich jak różne archiwalia, opracowania tekstowe, stare fotografie, ryciny, czy artefakty architektoniczne, me­dium jakim jest „mapa” przedstawia kompleksowo cały badany obszar. Z kolei dostępność internetu, rozwój technologii, oprogramowania nie tylko w zakresie systemów geoinformacyjnych, ale także sztuki wizualnej pozwala współcześnie na poszukiwanie i wzmacnianie dotychczasowych form przekazu, co dotyczy także treści zapisanej na dawnych mapach. Kompilacja różnorodnych źródeł danych przestrzennych (mapy, plany, ryciny, fotografie, informacje opisowe) i wykorzystanie multimediów do prezentacji dawnych stanów poprzez zastosowanie między innymi płynnych przejść między sekwencjami, ujęć z różnych perspektyw i w różnych skalach, mogą prowadzić do poznawania historycznej przestrzeni w nowym wymiarze. Współczesne możliwości wizualizacji tych archiwalnych danych np. w aspekcie rekonstrukcji dawnych obiektów lub całych struktur pozwalają także odkrywać i badać cechy czy relacje przestrzenne wcześniej nieznane.