Trudno wyobrazić sobie funkcjonowanie współczesnych miast bez istnienia zintegrowanego, komfortowego, regularnie funkcjonującego transportu zbiorowego. Ostatnie lata przyniosły także zwiększenie uwagi skierowanej na emisyjność transportu, w tym miejskiego oraz konieczność podejmowania działań zmierzających w kierunku ograniczenia emisji zanieczyszczeń, w szczególności CO2, do środowiska. Polityka transportowa Unii Europejskiej zakłada znaczną redukcję pojazdów zasilanych paliwami kopalnymi, a transport publiczny jest jedną z głównych aren działań w tym zakresie. Współczesny rozwój komunikacji miejskiej opierać się powinien w szczególności na pojazdach elektrycznych, autobusach, trolejbusach, tramwajach, systemach metra i kolei miejskiej. Na poziomie regulacji unijnych wprowadzono ograniczenia zmierzające do finansowania wyłącznie elektrycznego transportu zbiorowego lub alternatywnie zasilanego np. paliwem wodorowym. Także w Polsce, w ślad za prawodawstwem Unii Europejskiej wprowadzono ustawy, które regulują funkcjonowanie i dalszy rozwój transportu publicznego opartego w głównej mierze na pojazdach elektrycznych.
W referacie zaprezentowano drogę rozwoju elektrycznego transportu publicznego w Polsce, ze wskazaniem szczególnie istotnych wydarzeń i doświadczeń. Przedstawiono funkcjonowanie rynku producentów oraz ewolucji polskich autobusów elektrycznych i trolejbusów. Następnie przeanalizowano programy, z których finansowany jest rozwój elektrycznego transportu miejskiego wskazując ich zalety oraz mankamenty. Jednym z celów prelekcji jest przedstawienie możliwości rozwoju elektromobilności opartej na transporcie trolejbusowym, który jest znacznie efektywniejszy od autobusów elektrycznych, a nawet przy niekorzystnym polskim miksie energetycznym potrafi być mniej szkodliwy dla środowiska niż inne środki transportu miejskiego.
